Ατέρμονη ειν η μοναξιά σ έναν κόσμο γεμάτο
Προσωπεία ανέκφραστα περνούν μπροστά σου σαν ταινία
Μορφες άγνωστες, βιαστικές
Φορτωμένες το σάκο της ύπαρξης τους
Σκυφτές από το βάρος όσων κουβαλάνε
Μίζερες μέσα στην αιωνιότητα του χρόνου
Ηχώ των βημάτων στο διάβα τους
Μόνος μάρτυρας της παρουσίας τους στο πριν και το τώρα
Σε προσπερνάνε χωρίς να σε κοιτάνε
Συνεχίζοντας το αέναο ταξίδι τους
